Oto ważna sprawa – możemy to zrobić z daleka, chodzi o wsparcie dla poszkodowanych i skazanych za udział w Czarnym Proteście w 2016 roku w Poznaniu. Sytuacja jest kuriozalna, skandaliczna.
#WNaszejSprawie / Manifa Poznań / Black Venus Protest organizują zrzutkę!
Solidarność ponad granicami!
(Wersja polska poniżej)
Call for Solidarity and Support!
Solidarität mit den Schikanierten nach dem Schwarzen Protest – wir sammeln für Rechtshilfe!
Link: https://zrzutka.pl/rksebm
Spendenaufruf
Am 16. Dezember 2019 wurden wir nach einem über zweijährigen Prozess wegen der Teilnahme an einer spontanen Demonstration am 3. Oktober 2016 verurteilt.
Wofür sammeln wir?
Wir bereiten aktuell einen Berufungsantrag vor.
Unsere Anwältin hat Erfahrung in der Verteidigung von Aktivist*innen. Sie verteidigt uns zu fairen Konditionen. Aufgrund des langwierigen Prozesses und der angekündigten Berufung steigen die Kosten jedoch stetig. Wir haben bisher über 8.000 PLN (ca. 2.000 Euro) für unseren Prozess ausgegeben. Es fanden ungefähr 20 Gerichtssitzungen statt. Zu dem Betrag den wir für die Rechtsberatung zahlen, verursacht jede dieser Verhandlungen zusätzliche Kosten.
Wir wissen nicht, wie lange unser Kampf für Gerechtigkeit noch dauern wird, aber die Kosten werden sicherlich steigen.
Wenn wir mehr Geld erhalten, als für die Bezahlung unserer Anwältin nötig ist, überweisen wir das verbleibende Geld an das Anarchistische Schwarze Kreuz, das seit Jahren unterdrückte Aktivist*innen im ganzen Land rechtlich unterstützt.
Wir sind der Ansicht, dass sowohl der gesamte Prozessablauf als auch das Verhalten der Polizei, der Staatsanwaltschaft und des Richters politischer Natur sind und unter anderem dazu dienen, die soziale Aktivität von Posener Aktivist*innen einzuschränken. Da es keine Beweise dafür gibt, dass die Verurteilten Straftaten begangen haben, sind die von der Richterin verhängten Strafen nicht sehr hoch (im Vergleich zu den von der Staatsanwaltschaft verlangten), sie haben jedoch einen symbolischen, stigmatisierenden und disziplinarischen Charakter. Sie sollen der Abschreckung dienen und daran erinnern, dass es sich nicht lohnt, sich am gesellschaftlichen Leben zu beteiligen und sich den Behörden zu widersetzen. Es ist also ein klassisches Beispiel für politische Unterdrückung. Jede*r von Euch kann in eine ähnliche Situation kommen. Jede*r kann Opfer kollektiver Verantwortung werden.
Was ist geschehen?
Am 3. Oktober 2016 fanden in 147 Städten in Polen Proteste gegen die Verschärfung des Abtreibungsgesetzes statt. Über 150.000 Menschen nahmen daran teil. Einer der größten und turbulentesten Schwarzen Montage fand in Poznań statt – etwa 10.000 Menschen kamen zum Adam-Mickiewicz-Platz. Auch wir haben daran teilgenommen.
An diesem Tag gingen wir nach der mehrstündigen Demonstration noch mit einer Gruppe von etwa 3.000 Personen vom Adam-Mickiewicz-Platz zum PiS-Büro [pl. Prawo i Sprawiedliwość, dt. Gerecht und Gerechtigkeit], um unsere Ablehnung gegen die geplante Verschärfung des Abtreibungsgesetzes zum Ausdruck zu bringen. Bevor alle Demonstranten eintrafen, kamen einige Leute aus der Menge, warfen ein paar Nebelkerzen auf die Polizisten und mischten sich wieder unter die Menge. Als der Rauch nachließ, erreichten die übrigen Demonstranten das Mietshaus, in dem sich das PiS-Abgeordnetenbüro befindet. Transparente wurden platziert und politische Slogans wurden gerufen. Die anwesenden Polizisten gerieten in Panik und forderten Verstärkung. Sobald die Unterstützung eingetroffen ist begann die Polizei, auf die versammelten Menschen loszugehen und wahllos Demonstranten, auch zu Boden gestürzte, mit Schlagstöcken und Helmen zu schlagen, sowie Pfefferspray einzusetzen.
Infolge dieser Polizeiaktivitäten wurden viele Menschen, unabhängig von Alter und Geschlecht, leicht oder schwer verletzt, geschlagen und mit Pfefferspray verbrannt. Die Polizei zog zufällig Personen aus der Menge heraus und nahm drei von uns fest – Maciej, Jacek und Gosia. Wir wurden beschuldigt, Polizisten angegriffen zu haben und an einer illegalen Versammlung teilgenommen zu haben, in dem Wissen, dass die Teilnehmer*innen einen gewalttätigen Angriff auf Polizisten verüben. Joanna, die Zeugin von Gosias Festnahme war, berichtete der Staatsanwaltschaft von der Grenzüberschreitung der Polizeibeamten und wurde dadurch später selbst der Liste der Angeklagten hinzugefügt.
Schließlich wurden 6 Personen angeklagt – Gosia, Maciej, Jacek und Joanna und Iwona, die sich auch über das Vorgehen der Polizei beschwerte, sowie Paweł, den Joanna als Zeugen in der Sache genannt hat.
Das Verfahren gegen die Polizisten wurde schnell eingestellt, während wir zwei Jahre lang einmal im Monat an den nachfolgenden Gerichtssitzungen teilnahmen. Während dieser Sitzungen wurden etwa 60 Zeugen der Staatsanwaltschaft und etwa 30 Zeugen der Verteidigung befragt. Während die Polizisten meist aussagten, dass sie sich nicht einmal daran erinnern, wo sie sich an diesem Tag befanden und nicht viel über den Fall wüssten, oder ihre Zeugenaussagen widersprüchlich und unzuverlässig waren, zeigten Verteidigungszeugen, die am 03.10.2016 vor Ort, d.h. am Sitz des Parlamentsbüros der PiS waren, dass die Polizei ungerechtfertigterweise Gewalt und Maßnahmen anwandte, die völlig unangemessen waren.
Gerichtsurteil
Trotz dieses Verlaufs des Prozesses und der eindeutigen Zeugenaussagen wurde eine Verurteilung ausgesprochen. Wir wurden zu 10 Monaten Freiheitsbeschränkung in Form von 20 Stunden öffentlicher Arbeit (Sozialstunden) verurteilt (im Falle von Maciej sind es 12 Monate, Iwona und Paweł wurden freigesprochen), und die Begründung für dieses Urteil war so absurd, dass sich das Publikum im Gerichtsaal kaum das Lachen verkneipfen konnte. In der Begründung sagte die Richterin Agnieszka Cabrera-Kasprzak: „Es ist nicht notwendig festzustellen, dass ein einzelner Teilnehmer der Versammlung eine individuelle Tat begangen hat, es ist ausreichend an der Versammlung mit dem Wissen teilzunehmen, dass die Teilnehmer*innen dieser Versammlung gemeinsam einen gewalttätigen Angriff auf Personen oder Sachen begehen.“ Zuvor präsentierte sie ihre Version der Ereignissen, laut der die Angeklagten Polizisten angegriffen haben, aggressiv waren und wie Hooligans handelten. Nichts davon stimmt mit den Zeugenaussagen der Verteidigung und den vorgelegten Aufzeichnungen überein, in denen wir, wenn wir denn überhaupt zu sehen sind, ruhig mit unseren Transparenten stehen bleiben (Gosia und Joanna), von Polizisten zu Boden geworfen wurden (Gosia, Jacek und Maciej), nach dem Grund für die Festnahme der Angeklagten gefragt haben und von Polizisten geschubst oder von der Menge zerquetscht wurden (Joanna).
Was du tun kannst
Wenn du uns finanziell unterstützen kannst, überweise einen beliebigen Betrag, jeder – auch der kleinste – hilft uns, weiter zu kämpfen.
Teile einen Link zum Spendenaufruf auf deinem Facebook-Account – dank Dir werden mehr Menschen davon erfahren, die uns unterstützen können.
Link: https://zrzutka.pl/rksebm
Wir bitten alle um Hilfe bei der Bekanntmachung dieses Falls und um Unterstützung im weiteren Kampf um ein gerechtes Urteil!
16.12.2019 roku, po trwającym ponad 2 lata procesie sądowym, zostałyśmy/liśmy skazane/i za udział w spontanicznej demonstracji z 3 października 2016 roku.
Aktualnie pracujemy nad wnioskiem o apelację.
Musimy w tym celu uzbierać pieniądze na dalszą pomoc prawną. Nasza pełnomocniczka i dotychczasowa adwokatka broniła już wcześniej osoby ze środowisk związanych z aktywizmem społecznym. Nas broni za bardzo niską stawkę. Jednak, wobec przedłużającego się procesu i zapowiadanej apelacji, koszty stale rosną.
Do tej pory wydałyśmy/liśmy na nasz proces ponad 8 tysięcy złotych.
Odbyło się ok. 20 posiedzeń sądu. Poza kwotą, którą musiałyśmy/liśmy zapłacić za wsparcie prawne, każde z tych posiedzeń generowało dodatkowy koszt.
Nie wiemy, jak długo jeszcze potrwa nasza walka o sprawiedliwość, ale na pewno jej koszty będą rosnąć.
Jeżeli uzbierana przez nas kwota przekroczy tę, którą przeznaczymy na zapłacenie naszej prawniczce, pozostałe pieniądze przekażemy na Anarchistyczny Czarny Krzyż, który od lat prawnie wspiera represjonowane aktywistki i aktywistów w całym kraju.
Uważamy, że zarówno cały przebieg sprawy, zachowania policji, prokuratury oraz sędzi, mają charakter polityczny, a ich celem jest między innymi ograniczenie działalności społecznej poznańskich aktywistów. Kary zasądzone przez sędzię (w stosunku do tych wnioskowanych przez prokuraturę) nie są bardzo wysokie, ponieważ brak jakichkolwiek dowodów na to, że skazane osoby popełniły jakiekolwiek przestępstwa. Mają one jednak charakter symboliczny, stygmatyzujący i dyscyplinujący. Mają działać jak straszak, i przypominać, że nie warto jest angażować się w życie społeczne oraz sprzeciwiać władzy. Jest to więc klasyczny przykład represji politycznych. Każdą i każdego z Was może spotkać podobna sytuacja. Każda i każdy może zostać ofiarą odpowiedzialności zbiorowej.
3 Października 2016 w 147 miejscowościach, w Polsce odbyły się protesty przeciwko zaostrzeniu ustawy antyaborcyjnej. Wzięło w nich udział ponad 150 tysięcy ludzi. Jeden z największych i najbardziej burzliwych Czarnych Poniedziałków odbył się w Poznaniu – na plac Adama Mickiewicza przyszło ok. 10 tys. osób. Brałyśmy/liśmy w nim udział także my.
Tamtego dnia wraz z grupą ok. 3000 przeszłyśmy/liśmy, po zakończeniu wielogodzinnej manifestacji, z palcu Adama Mickiewicza pod siedzibę biura PIS, aby tam wyrazić swój sprzeciw przeciwko planowanemu zaostrzeniu ustawy aborcyjnej. Zanim jeszcze wszyscy protestujący dotarli na miejsce, z tłumu wyszło kilka osób, rzuciło w stronę funkcjonariuszy parę świec dymnych i zmieszało się z tłumem. Kiedy opadł dym reszta protestujących dotarła pod kamienicę, w której mieści się biuro poselskie PIS, rozstawiono transparenty i zaczęto wykrzykiwać hasła polityczne. Obecni na miejscu policjanci spanikowali i wezwali posiłki. Gdy tylko dołączyło do nich wsparcie, policjanci zaczęli napierać na zgromadzonych ludzi i na oślep bić wszystkich, w tym przewracających się, pałkami, kaskami oraz rozpylać gaz pieprzowy.
W wyniku tych działań policji wiele osób, bez względu na wiek i płeć, odniosło mniejsze lub większe obrażenia, zostały pobite, potłuczone i poparzone gazem pieprzowym. Wyciągając z tłumu przypadkowych ludzi, policja zatrzymała troje z nas – Macieja, Jacka i Gosię. Zostały postawione nam zarzuty o napaść na funkcjonariuszy oraz udział w nielegalnym zbiegowisku ze świadomością, że jego uczestnicy dopuszczają się gwałtownego zamachu na funkcjonariuszy policji. Do listy oskarżonych dołączyła z czasem także Joanna, która była świadkiem zatrzymania Gosi i policyjnej przemocy, i jako jedna z poszkodowanych złożyła w prokuraturze zawiadomienie o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy.
Ostatecznie, w tej sprawie oskarżono 6 osób – Gosię, Macieja, Jacka i Joannę oraz Iwonę, która także złożyła zażalenie na działania policji, a także Pawła, którego Joanna wymieniła jako swojego świadka.
Sprawę przeciwko policjantom szybko umorzono, my natomiast, przez dwa lata, raz w miesiącu uczestniczyłyśmy/liśmy w kolejnych posiedzeniach Sądu. W trakcie tych posiedzeń przesłuchano ok. 60 świadków prokuratury oraz ok. 30 świadków obrony. Podczas gdy w swoich zeznaniach funkcjonariusze policji w większości zeznawali, że nie pamiętają nawet, gdzie tamtego dnia byli i niewiele wiedzą w tej sprawie lub ich zeznania były ze sobą sprzeczne i mało wiarygodne, świadkowie obrony będący na miejscu zdarzeń, czyli pod siedzibą biura poselskiego PIS 3.10.2016 roku wskazywali na to, że policja bezpodstawnie zastosowała przemoc i środki całkowicie niedostosowane do zastanej sytuacji.
Mimo takiego przebiegu rozprawy i jednoznacznych zeznań świadków zapadł wyrok skazujący. Zostałyśmy/liśmy skazane na 10 miesięcy ograniczenia wolności w postaci 20 godzin prac publicznych (w przypadku Macieja to 12 miesięcy, Iwonę i Pawła uniewinniono), a uzasadnienie tego wyroku było tak absurdalne, że zasiadająca na sali sądowej publiczność z trudem powstrzymywała się od śmiechu. W uzasadnieniu sędzia Agnieszka Cabrera-Kasprzak stwierdziła: “Nie jest niezbędne ustalenie, że poszczególny uczestnik zbiegowiska dokonał indywidualnego aktu gwałtu, wystarczy wzięcie udziału w zbiegowisku ze świadomością, że uczestnicy tego zbiegowiska dopuszczają się wspólnymi siłami gwałtownego zamachu na osoby lub mienie.” Wcześniej przedstawiła ona swoją wersję wydarzeń, w której osoby oskarżone atakowały funkcjonariuszy policji, były agresywne i dokonywały czynów chuligańskich. Nic z tego nie zgadza się z zeznaniami świadków obrony oraz przedstawionymi nagraniami, na których, jeżeli w ogóle nas widać, to stoimy spokojnie z transparentami (Gosia i Joanna), byłyśmy/liśmy rzucani na ziemię przez funkcjonariuszy policji (Gosia, Jacek i Maciej), dopytywałyśmy się o powód zatrzymania oskarżonych i byłyśmy popychane przez policjantów lub przygniatane przez tłum (Joanna).
Jeśli możesz – wesprzyj nas finansowo, przelej dowolną kwotę, każda – nawet najmniejsza – pomaga nam walczyć dalej.
Udostępnij link do zbiórki na swoim Facebooku – dzięki Tobie dowie się o niej więcej osób, które będą mogły nas wesprzeć.
Prosimy wszystkich o pomoc w nagłaśnianiu tej sprawy oraz wsparcie w dalszej walce o sprawiedliwy wyrok!
#CzarnyProtest #Solidarność #WolnaPolska
#BlackProtest #Solidarity #SchwarzerProtest
Foty: Radosław Sto | Barbara Sinica | Gazeta Wyborcza
